Na de worsteling met Honderd jaar eenzaamheid had Clismo even behoefte aan een soepel geschreven, samenhangend en boeiend verhaal. De verwrongen wereld uit 1949, twaalf jaar later in Nederlandse vertaling als tijgerpocket van Luitingh uitgebracht, voldeed aan alle wensen.
De hoofdpersoon, een redacteur van een een sf-pulpmagazine, komt terecht in een wereld die veel weg heeft van de verhalen uit en covers van dat tijdschrift. Dus met goedgevormde en schaars geklede vrouwen, stoere helden en angstaanjagende buitenaardse monsters. Fredric Brown grapt er vrolijk op los, ondertussen de vaart in het verhaal houdend tot het eind, waarin de hoofdpersoon geheel volgens verwachting de (parallelle) wereld redt en het meisje krijgt.
‘Een serie onder redactie van Carl Lans’.
Clismo 
“De hoofdpersoon, een redacteur van een een sf-pulpmagazine, komt terecht…” lol, dat haat ik altijd. Wat een melancholie overigens zo’n Luitingh die braaf op zoek gaat naar den goedhe Sci-fi.
LikeLike
Mooi hė. Vooral die boeken van Carl Lans. Ik was altijd diep beledigd als ik vertelde dat ik science fiction las en mensen dan met Perry Rhodan aan kwamen zetten.
LikeLike
oh man ik dacht effe dat ze Fredric Brown de Nobel hadden gegeven, heheh
LikeLike